Howard Keel

Howard Keel
	;
Biografía
Nacemento	(en) Harold Clifford Keel ; 13 de abril de 1919 ; Gillespie, Estados Unidos de América (pt)
Morte	7 de novembro de 2004 (85 anos); Palm Desert, Estados Unidos de América
Causa da morte	Cancro colorrectal
10º President of SAG (en)
	1958 – 1959 ; ← Leon Ames – Ronald Reagan →
Datos persoais
Outros nomes	Howard Keel
Educación	Fallbrook Union High School (en)
Actividade
Ocupación	cantante, actor de televisión, actor de cinema, actor de teatro, artista discográfico
Período de actividade	1943 - 2002
Xénero artístico	Wéstern
Tesitura	Baixo-barítono ; ;
Instrumento	Voz
Familia
Pais	Charles Homer Keel e Grace M Osterkamp
Premios
	estrela no Paseo da Fama de Hollywood ;

Harold Clifford Keel, nado en Gillespie (Illinois) o 13 de abril de 1919 e finado en Palm Desert (California) o 7 de novembro de 2004,^[1] coñecido profesionamente como Howard Keel, foi un actor e cantante estadounidense célebre pola súa voz de baixo-barítono^[2] e pola súa participación en musicais e na serie de televisión Dallas entre 1981 e 1991.

Traxectoria

Inicios

Howard Keel era fillo de Homer Keel e Grace Osterkamp Keel. Pasou a súa infancia na pobreza e trala morte do seu pai en 1930, trasladouse a California coa súa nai. Alí graduouse na Fallbrook High School aos 17 anos e traballou en diversas ocupacións ata chegar á Douglas Aircraft Company, empresa para a que foi viaxante comercial.

Aos vinte anos, a súa rendeira escoitouno cantar por casualidade e estimulouno para que tomase leccións de canto. Admiraba o gran barítono Lawrence Tibbett,^[3] e Keel máis tarde declarou que unha das súas maiores decepcións foi que a súa voz fose de baixo. Non obstante, a súa primeira actuación en público chegou no verán de 1941 interpretando o papel do profeta Samuel no oratorio de Georg Friedrich Händel Saul cantando un dúo co baixo barítono George London.

En 1943, Harold coñeceu e casou coa súa primeira esposa, a actriz Rosemary Cooper. En 1945 foi suplente de John Raitt no éxito de Broadway Carousel,^[4] antes de ser designado para traballar en Oklahoma! de Richard Rodgers e Oscar Hammerstein II.^[2] Durante este tempo conseguiu algo nunca repetido: actuou no papel principal de ambas as obras nun mesmo día.

En 1947 Oklahoma! foi o primeiro gran musical estadounidense da posguerra que viaxou a Londres e Keel foi coa función.^[2] A noite da estrea, 30 de abril, no Teatro Drury Lane, a audiencia, entre a que se atopaba a futura raíña Isabel, pediu catorce bises. Keel foi aclamado como unha grande estrela e a súa fama estendeuse polo West End.

Durante a súa estadía en Londres, o matrimonio de Keel e Rosemary acabou en divorcio e Harold namorouse dunha corista da obra, a bailarina Helen Anderson. Casaron en xaneiro de 1949 e un anos despois Harold, xa chamado Howard, e a súa esposa foron pais dunha nena, Kaija.

Aínda vivindo en Londres, Keel debutou no cinema co filme da produtora de Elstree British Lion, The Small Voice (1948),^[1] estreado nos Estados Unidos como Hideout,^[2] onde interpretaba un preso fuxido, que asaltaba un dramaturgo e a súa esposa na súa casa da campiña inglesa.^[5]

Anos coa MGM

Do West End de Londres, Howard pasou á Metro-Goldwyn-Mayer, facendo o seu debut nun filme musical co papel de Frank Butler en Annie Get Your Gun. O filme converteu a Keel nunha estrela.^[6]

A carreira de Keel coa MGM foi frustrante. Parecía que MGM nunca soubo que facer exactamente con el. Á marxe de papeis ben remunerados nos filmes Show Boat, Kiss Me, Kate, Sete noivas para sete irmáns e Kismet, viuse forzado a traballar en diferentes musicais de escaso valor e en títulos de serie B. Nun préstamo coa Warner Bros, interpretou a Wild Bill Hickok en Calamity Jane, un musical moi popular rodado en 1953 e protagonizado por Doris Day nun dos seus papeis máis famosos na pantalla. O filme foi a resposta da Warner a Annie Get Your Gun.

En 1952 Howard e Helen tiveron unha filla, Kirstine, e en 1955 un fillo, Gunnar. Pouco tempo despois, Keel viuse liberado do seu contrato e puido volver á súa primeira paixón, o teatro.

Anos sesenta e setenta

Tristemente, ao cambiar os gustos estadounidenses polo entretemento, fíxose cada vez máis difícil atopar novos traballos. Os anos sesenta déronlle poucas oportunidades para o avance da súa carreira, polo que traballou en clubs nocturnos, westerns de serie B e teatro de verán. Debido á tensión, Keel comezou a beber demasiado, o que fixo fracasar o seu matrimonio con Helen. Divorciáronse en 1970. A pesar de todo, ese non foi un mal ano para Kell, xa que coñeceu a azafata de 25 anos Judy Magamoll, que nunca ouvira falar del. Tras algunhas dúbidas pola diferenza de idade, iniciaron unha relación e finalmente casaron en decembro dese mesmo ano.^[1]

A partir dese momento cesaron os seus problemas coa bebida, retomou a súa rutina nos clubs, nos cabarés e no teatro de verán, acompañado da súa esposa, e en 1971-72 actuou brevemente en representacións do West End e en Broadway do fracasado musical Ambassador. En 1974, aos 55 anos, tivo outra filla, Leslie Grace.

The Love Boat, Dallas e revitalización da súa carreira

Howard continuou a viaxar xunto coa súa esposa e a súa filla, mais en 1980, canso de procurar traballo, trasladouse a Oklahoma, coa intención de traballar para unha petroleira. Nada máis instalarse chamárono para ir a California a actuar con Jane Powell nun episodio de The Love Boat. Estando aló, chamárono os produtores da serie Dallas. Tras varios cameos, uniuse de forma permanente ao elenco interpretando a Clayton Farlow,^[2] co que a súa carreira logrou unha popularidade nunca antes acadada.

Carreira discográfica

Coa súa fama recuperada, Howard iniciou unha carreira discográfica en solitario aos 64 anos, ao mesmo tempo que unha serie de concertos de éxito no Reino Unido. Estreou un álbum en 1984 titulado With Love, que non tivo grandes vendas, o que indicaba que aínda que o público estadounidense o apreciaba polo seu traballo na televisión, non ía conseguir a súa anterior fama.

Tralo seu traballo en Dallas continuou a cantar, mantendo a súa voz en boa forma. En 1994, el e Judy trasladáronse a Palm Desert, California. A parella foi moi activa en actos humanitarios, axudando a súa comunidade e obtendo o aprecio dos residentes. Ata o ano da súa morte asistiu ao anual Howard Keel Golf Classic no Club Mere Golf en Cheshire, Inglaterra, que proporcionaba fondos para a National Society for the Prevention of Cruelty to Children (NSPCC).

Pasamento

Howard Keel faleceu no seu domicilio de Palm Desert en 2004, seis semanas despois de que lle diagnosticasen un cancro de colon.^[7] Foi incinerado e as súas cinzas dispersáronse nos seus lugares favoritos, incluídos o Club Mere Golf, o Aeropuerto Internacional de Liverpool e a Toscana.

Howard Keel foi o pai do director de produción Leslie Keel e avó dos actores Mico Olmos e Bodie Olmos.^[1]

Filmografía

Ano	Título	Personaxe	Notas
1948	The Small Voice	Boke	Título alternativo: The Hideout
1950	Annie Get Your Gun	Frank Butler
1950	Pagan Love Song	Hazard Endicott
1951	Three Guys Named Mike	Mike Jamison
1951	Show Boat	Gaylord Ravenal
1951	Texas Carnival	Slim Shelby
1951	Across the Wide Missouri	Narrator	Voz, sen acreditar
1951	Callaway Went Thataway	Stretch Barnes / Smoky Callaway	Título alternativo: The Star Said No
1952	Lovely to Look At	Tony Naylor
1952	Desperate Search	Vince Heldon
1952	The Hoaxters	Narrador	Documental
1953	Fast Company	Rick Grayton
1953	Unha vida por outra	King Cameron
1953	Calamity Jane	Wild Bill Hickok
1953	Kiss Me Kate	Fred Graham / "Petruchio"
1954	Rose Marie	Capt. Mike Malone
1954	Sete noivas para sete irmáns	Adam Pontipee
1954	Deep in My Heart
1955	Jupiter's Darling	Haníbal
1955	Kismet	The Poet
1959	Floods of Fear	Donovan
1959	The Big Fisherman	Simon Peter
1961	Armored Command	Col. Devlin
1962	The Day of the Triffids	Bill Masen
1965	The Man from Button Willow	Vocalista	Sen acreditar
1966	Waco	Waco
1967	Red Tomahawk	Capt. Tom York
1967	The War Wagon	Levi Walking Bear
1968	Arizona Bushwhackers	Lee Travis
1994	That's Entertainment! III	El mesmo
2002	My Father's House	Roy Mardis

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 "Obituary: Howard Keel". The Guardian (en inglés). 2004-11-09. Consultado o 2022-03-03.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Colin Larkin, ed. (1997). The Virgin Encyclopedia of Popular Music (Concise ed.). Virgin Books. pp. 699/700. ISBN 1-85227-745-9.
↑ "Actor Howard Keel Dies". www.cbsnews.com (en inglés). Consultado o 2022-03-03.
↑ "Carousel – Broadway Musical – 1957 Revival". IBDb.com. Consultado o 8 de outubro de 2019.
↑ "Annie's Handsome Man.". The Sunday Herald (Sydney). 18 de xuño de 1950. p. 4 Supplement: Features. Consultado o 17 de xullo de 2012 – vía National Library of Australia.
↑ The Eddie Mannix Ledger. Os Ánxeles: Margaret Herrick Library, Center for Motion Picture Study. .
↑ Whitaker, Sheila (9 de novembro de 2004). "Howard Keel". The Guardian. Consultado o 7 de xaneiro de 2022.

Véxase tamén

Bibliografía

Leiby, Bruce R. (2007). "Keel, (Clifford) Howard." The Scribner Encyclopedia of American Lives. Charles Scribner's Sons. Consultado o 7 de xaneiro de 2013, de HighBeam Research

Ligazóns externas

Photographs and literature on Howard Keel

[:0-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 "Obituary: Howard Keel". The Guardian (en inglés). 2004-11-09. Consultado o 2022-03-03.

[Larkin-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Colin Larkin, ed. (1997). The Virgin Encyclopedia of Popular Music (Concise ed.). Virgin Books. pp. 699/700. ISBN 1-85227-745-9.

[3] "Actor Howard Keel Dies". www.cbsnews.com (en inglés). Consultado o 2022-03-03.

[4] "Carousel – Broadway Musical – 1957 Revival". IBDb.com. Consultado o 8 de outubro de 2019.

[5] "Annie's Handsome Man.". The Sunday Herald (Sydney). 18 de xuño de 1950. p. 4 Supplement: Features. Consultado o 17 de xullo de 2012 – vía National Library of Australia.

[Mannix-6] The Eddie Mannix Ledger. Os Ánxeles: Margaret Herrick Library, Center for Motion Picture Study. .

[7] Whitaker, Sheila (9 de novembro de 2004). "Howard Keel". The Guardian. Consultado o 7 de xaneiro de 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]